Να τα πάρουμε, όμως, από την αρχή. Η Λακωνία είναι ο νοτιότερος νομός της ηπειρωτικής Ελλάδας και Ευρώπης, εύκολα ανιχνεύσιμος στον χάρτη από τα χαρακτηριστικά πόδια στο κάτω μέρος της Πελοποννήσου. Το μεσαίο και το δεξί ανήκουν στη Λακωνία, το αριστερό στη Μεσσηνία. Ο Ταΰγετος, η υψηλότερη οροσειρά της Πελοποννήσου και μία από τις υψηλότερες της Ελλάδας, δεσπόζει αριστερά του νομού. Δεξιά βρίσκουμε τον Πάρνωνα και στη μέση την εύφορη κοιλάδα του Ευρώτα που προμηθεύει πορτοκάλια (και πολλά άλλα) όλη την Ελλάδα. Η ιστορία είναι πλούσια σε αυτό το μέρος: σημαντικό κέντρο του μυκηναϊκού πολιτισμού (βλέπε Μενέλαος και Ωραία Ελένη), κορυφαία πόλη-κράτος και ηγέτιδα δύναμη στους Περσικούς Πολέμους (βλέπε Λεωνίδας και 300), έδρα του δεσποτάτου του Μορέως (βλέπε Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου), αυτόνομη περιοχή και τόπος προστασίας κατατρεγμένων ραγιάδων κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας (Μάνη), ραχοκοκαλιά του ελληνικού στρατού στην Επανάσταση (Μανιάτες).

Επιστρέφοντας στη Σπάρτη, κατευθυνόμαστε νότια και παίρνουμε τον δρόμο προς Γύθειο.

Λίγα χιλιόμετρα μετά ανοίγονται μπροστά μας τρεις επιλογές: να στρίψουμε δεξιά και να κατευθυνθούμε σε ένα αυθεντικό και καθόλου τουριστικό σημείο του Ταϋγέτου, να στρίψουμε αριστερά για Μονεμβάσια/Ελαφόνησο ή να συνεχίσουμε ευθεία για Γύθειο/Μάνη. Για την πρώτη επιλογή ακολουθούμε τις ταμπέλες για Άρνα. Κεφαλοχώρι της περιοχής και ίσως το πιο όμορφο ορεινό χωριό της Λακωνίας, η Άρνα υψώνεται στα 850 μ., σε μια καταπράσινη πλαγιά του βουνού με απίθανη θέα. Η πετρόκτιστη πλατεία της, δε, ένα ποίημα. Εκεί δεσπόζει ένας από τους μεγαλύτερους πλατάνους της Ελλάδας (και της Ευρώπης, υποστηρίζουν οι ντόπιοι), χαρακτηρισμένος επισήμως από το κράτος «μνημείο της φύσης», ο οποίος παρέχει φυσική σκίαση σε όλα τα μαγαζιά της πλατείας. Κάθεσαι σε οποιοδήποτε τραπέζι στην πλατεία το μεσημέρι και απολαμβάνεις τη φοβερή θέα στις βουνοπλαγιές του Ταϋγέτου σαν να βρίσκεσαι σε μπαλκόνι, απολαμβάνεις τη δροσιά και την ηρεμία που διαταράσσει μόνο ο ήχος των νερών που τρέχουν από τη βρύση της πλατείας. Αυτή η βρύση είναι ένα μαρμάρινο κομψοτέχνημα των αρχών του προηγούμενου αιώνα, δωρεά του Συλλόγου Αρνιωτών εκ «ΒΡΟΟΚΛΥ», μνημείο του μεγάλου μεταπολεμικού μεταναστευτικού ρεύματος κυρίως προς τη Νέα Υόρκη. Παρά το γεγονός ότι ως χωριό είναι αρκετά απομονωμένο, αρκετή ώρα από τις μεγαλύτερες πόλεις του νομού, με δύσκολο, γεμάτο στροφές δρόμο, η Άρνα διατηρεί ακόμα έναν ικανοποιητικό ντόπιο πληθυσμό, δύο ταβέρνες και τρία παραδοσιακά καφενεία, ενώ σε γιορτές και αργίες, που μαζεύει τους Αρνιώτες από Αθήνα, Ν. Υόρκη, Καναδά κ.λπ., σφύζει από ζωή.

Μιάμιση ώρα και 87 χλμ. από τη Σπάρτη βρίσκεται η πατρίδα του Γιάννη Ρίτσου, Μονεμβάσια (ή Μονεμβασία, αλλά όχι Μονεμβασιά!). Μιλάμε για την πιο γοητευτική, ζωντανή καστροπολιτεία της χώρας, με μεσαιωνικά τείχη και στριφογυριστά καλντερίμια, ό,τι πιο κοντινό έχουμε σε σκηνικό «Game of Thrones». Όπου και να μείνετε στο Κάστρο θα είναι ωραία, όποια διαδρομή και να ακολουθήσετε θα σας αποζημιώσει. Απλώς χαθείτε στα στριφογυριστά καλντερίμια και θα μεταφερθείτε σε άλλη εποχή. Για εξόρμηση στη γύρω περιοχή προτιμήστε το Κυπαρίσσι, ένα γραφικό παραθαλάσσιο χωριό κρυμμένο πίσω από γιγάντιους βράχους και βαθιά φαράγγια. Μια επίσκεψη στο Kinsterna (27320 66300), ένα αρχοντικό που χρονολογείται από τη βυζαντινή εποχή και έχει αναπαλαιωθεί αριστουργηματικά, αξίζει, έστω και μόνο για φαγητό.

Για το τέλος αφήσαμε τη Μάνη. Τι να πρωτοπείς σε λίγες μόνο γραμμές; Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Η Μάνη είναι ουσιαστικά το μεσαίο πόδι από τα τρία στο κάτω μέρος της Πελοποννήσου και χωρίζεται στις εξής περιοχές: στην Έξω Μάνη (η οποία με δόλιους τρόπους και για πολιτικούς σκοπούς αποσπάστηκε διοικητικά από τη Λακωνία το 1937 και πέρασε στη Μεσσηνία), που ξεκινά χονδρικά από την Καλαμάτα και φθάνει μέχρι λίγο πριν από το Οίτυλο. Η Στούπα φημίζεται για τις παραλίες της και η Καρδαμύλη για το συγκρότημα των Μούρτζινων, μια τυπική οχυρωμένη κατοικία καπετάνιου με πύργο, βοηθητικά κτίσματα και εκκλησία. Απαραίτητη στάση στην Καρδαμύλη αποτελεί επίσης το καταπληκτικό σπίτι του Πάτρικ Λι Φέρμορ, ταξιδιωτικού συγγραφέα που αποτελεί μυθιστορηματική μορφή (όπως θα λέγαμε σήμερα) και έβαλε στον χάρτη την απομονωμένη Μάνη με το ομώνυμο βιβλίο του 1972.

Λιμένι

Λέγεται ότι περαστικός βλέπεις τη Μάνη σε τρεις ημέρες, περιπατητής σε τρεις μήνες και για να δεις την ψυχή της θέλεις τρεις ζωές. Eν είδει κατακλείδας, θα προτείνω επιγραμματικά ένα πρόγραμμα που μπορεί να χωρέσει σε ένα τριήμερο και προσφέρει μια καλή εικόνα για τη Μάνη. Βάση μας ο Γερολιμένας στην Αποσκερή Μάνη, ένα πανέμορφο, γαλήνιο χωριό πάνω στη θάλασσα, με πολλές επιλογές για διαμονή, μέσα σε αυτές και ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία της περιοχής, το Κυρίμαι (27330 54288). Οι ταβέρνες του χωριού είναι αξιόλογες, όπως και η παραλία του για μπάνιο. Ακόμα πιο όμορφες, όμως, είναι οι παραλίες κατά μήκος της διαδρομής προς Βάθεια, και συγκεκριμένα η Κυπάρισσος. Η Βάθεια είναι η πρώτη στάση στο ταξίδι μας – εκτός από τη χαρακτηριστική καρτ-ποστάλ φωτογραφία, μην παραλείψετε να περπατήσετε στους δρόμους της. Συνεχίζουμε νότια προς Ταίναρο (στην πύλη του Άδη κατά τη μυθολογία) και σταματάμε (αναγκαστικά) εκεί όπου τελειώνει ο δρόμος. Μπροστά μας είναι το εκκλησάκι του Ασωμάτου που χτίστηκε με υλικά από τον ναό του Ποσειδώνα, ο οποίος βρίσκεται λίγο πιο δίπλα. Δεξιά και αριστερά υπάρχουν μικροσκοπικές παραλίες – η καλύτερη είναι αυτή στα δεξιά (που μοιάζει πολύ με πισίνα), απ’ όπου και ξεκινάει το μονοπάτι που σε 45 λεπτά σε οδηγεί σε έναν παραδοσιακό φάρο του 1887, το νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης. Αν δείτε τον φύλακα, κουβεντιάστε λίγο μαζί του – μένουν απομονωμένοι εκεί εβδομάδες.

Στάση για φαγητό στο γειτονικό Πόρτο Κάγιο, ένα μικρό χωριουδάκι με ταβέρνες πάνω (κυριολεκτικά) στην παραλία. Για όποιον θέλει κάτι πιο κοσμικό, το Μαρμάρι λίγο πιο δίπλα προσφέρει όλες τις σύγχρονες ανέσεις: κοκτέιλ, ξαπλώστρες και αμμουδερή παραλία. Στη διαδρομή προς τα πίσω μην ξεχάσετε να θαυμάσετε τη θέα στο ύψος του Tainaro Blue (273330 0461). Τη δεύτερη μέρα παίρνουμε τον δρόμο προς Άγιο Κυπριανό. Στη διαδρομή σταματάμε στη Λάγια, ένα ακόμα καταπληκτικό χωριό με διάσπαρτους, υπέροχους πύργους. Συνεχίζουμε και μπαίνουμε στο χωριό Άγιος Κυπριανός, στρίβουμε δεξιά και έπειτα από λίγα χιλιόμετρα χωματόδρομου φθάνουμε στην παραλία Άμπελος. Φέρτε μαζί σας προμήθειες, γιατί δεν θα βρείτε τίποτα εκεί. Δεύτερο μπάνιο (μετά φαγητού) θα κάνετε στην Αλύπα, την παραλία του χωριού Νύφι, ακολουθώντας τον δρόμο προς τα βόρεια, περνώντας το χωριό Κοκκάλα. Ένα από τα βράδια επισκεφθείτε την Αρεόπολη και το Λιμένι, είναι μόλις 20 λεπτά μακριά από τον Γερολιμένα, όμως προσοχή στον δρόμο. Στην επιστροφή μπορείτε να σταματήσετε για μπάνιο στο Σκουτάρι που είναι αρκετά κοντά στον κεντρικό δρόμο Αρεόπολης-Γυθείου και διαθέτει μια πολύ ωραία παραλία, πάνω στην οποία βρίσκεις δύο τίμια ταβερνάκια και την βυζαντινή εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας.